دونکته قرآنی درباره سواد آموزی

1.سرزنش جاهل 
 

مسعده بن زیاد می گوید:ازامام صادق(ع)شنیدم که فرمود:«خدای تعالی روز قیامت به یک یک بندگان خود می فرماید:بنده من! بگو ببینم در دنیا عالم بودی یا جاهل؟ اگر بگوید عالم بودم، می پرسید:پس چرا به علم خود عمل نکردی واگر بگوید جاهل بودم، می فرماید:چرا علم نیاموختی تا بدان عمل کنی؟ با همین حجت،او را مجاب می کند و حجت بالغه خداوند بر بندگان این است»(1).

2.دانشگاه اسلام فارغ التحصیل ندارد!
 

اسلام،دین دانش آموزی و یاد گیری است ؛ازبدو تولد تا آخرین فرصت باقی مانده. دانشگاه اسلام،فارغ التحصیل ندارد،بلکه دانشجویان آن همیشه و همه جا در حال ادامه تحصیل اند.
آموزه قرآنی همه مسلمانان این است :«پرودرگارا! علم مرا زیاد کن!»(طه :114).
جایی که پیامبر با آن علم سرشار وروح مملو از آگاهی،مأمور باشد که تا پایان عمر از خدا افزایش علم بطلبد ،وظیفه دیگران روشن است. 
درحقیقت،علم از نظر اسلام هیچ حد و مرزی نمی شناسد. افزون طلبی در بسیاری از امور ناپسند است، ولی در علم پسندیده است. افراط بد است ، ولی در علم معنا ندارد. علم،مرز مکانی ندارد،تا چین و ثریا نیز باید درطلبش دوید.مرز زمانی ندارد و از گهواره تا گور ادامه دارد. از نظر معلم،مرز نمی شناسد.چرا که حکمت،گمشده مؤمن است. نزد هر کس بیابد،آن را می گیرد و اگر گوهری از دهان ناپاکی بیفتد،آن را بر می دارد. علم آموزی از نظر میزان تلاش وکوشش نیز مرز ندارد؛به اعماق دریاها فرو می رود و کسب دانش می کند و حتی در راه کسب آن،جان عزیزش را می دهد. یک مسلمان راستین هرگزتحصیل علمش پایان نمی پذیرد، بلکه همواره دانشجوست و طالب علم؛ حتی اگر برترین استاد شود. 

پی نوشت : 
 

1-سید محمد باقر موسوی همدانی، ترجمه تفسیر المیزان ، ج7،ص 512.