آموزه
های قرآنی نیز به جنگ نرم در حوزه دشمن شناسی و مقابله با دشمن توجه داشته
است. به این معنا که اگر دشمن برخی از ساز و کارهای جنگ روانی را درجنگ
نرم به کار می‌گیرد، جامعه اسلامی نیز در دفاع و مقابله با دشمن می‌بایست
از همهٔ امکانات بهره گیرد و در جنگ نرم، به حکم مقابله به مثل «فمن اعتدی
علیکم فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم و اتقوالله و اعلموا ان الله مع
المتقین» عمل نماید. (بقره- آیهٔ 194)
البته دراین آیه وآیات دیگر براین مهم توجه و تاکید شده است که مومنان به حکم تقوای الهی از هر گونه رفتارهای ضد اخلاقی و عقلانی که هنجارها و ارزش‌های سیاسی بشریت را تضعیف می‌کند یا از میان بر می‌دارد باید پرهیز کنند؛ بنابراین خطوط قرمزها و محدودیت‌هایی را برای این مقابله به مثل در همهٔ حوزه هاازجمله جنگ نرم معین کرده است که مومنان نمی‌توانند از آن مرزها گذر کنند وهمانند دشمنان خدا ودین، عمل نمایند. یکی از روش های جنگ نرم، بازی باارزش های جامعه با ایمان و ارتداد نسبت به آن است. برخی از دشمنان، کافران ومنافقان، با بهره گیری از این شیوه می‌کوشند تا تردید و دودلی را در جامعه بیفکنند. از این رو گاه با ابزار ایمان و همدلی و همراهی ظاهری با مسئولان ومردم و سپس اظهار کفر و بی‌ایمانی نسبت به آن می‌کوشند تا مردم را دچارتردید نسبت به آموزه‌ها، ارزش‌ها و باورهای خود کنند.
بازی با ایمان از طریق ارتداد از مهم‌ترین روش هایی است که دشمنان برای تخریب روحیه مؤمنان از آن بهره می‌گیرند. در جهان امروز نیز این شیوه بارهااز سوی دشمنان مورد استفاده قرار گرفته است. دشمنان حتی کوشیدند تا برای تأثیر گذاری بیشتر، مدت زمانی را در ظاهر ایمانی به سر برند و سپس با نفوذ درلایه های اجتماعی و وجیه الملة شدن، توانستند با بازگشت و ارتداد خود ضربه های استواری به ایمان اشخاص سست ایمان وارد آورند.
نقش ایمان در تأمین امنیت اجتماعی
بدون شک امنیت اجتماعی، در تمامی جوامع بشری همواره از سوی کسانی تهدید شده و مختل گردیده است که شخصیت فردی آنها بنابه علل گوناگون از جمله جنگ نرم دستخوش تغییر گردیده و در نتیجه کرامت نفس خود را از دست داده‌اند. چنین افرادی دیگر عزت و کرامتی برای خود و جامعه قائل نبوده و از دست زدن به انواع و اقسام بزهکاری‌ها و جرم و جنایت اجتماعی ابایی نداشته و به همین دلیل جامعه نیز از شر آنها ابمن نخواهد بود. همچنین که در سخن حکیمانه ای که ازپیشوای دهم شیعیان امام هادی علیه السلام نقل شده، می‌خوانیم: «من هانت علیه نفسه فلا تأمن شره». (کسی که خود را خوار و خفیف می داندو در باطن، احساس پستی و حقارت می‌کند از شر او ایمن مباش. الحدیث. مرتضی فرید. روایت ترتیبی. ج 2 ص 373)
و اما نقطه مقابل این مسئله یعنی «ذلت نفس»، «کرامت نفس و احساس عزت نمودن» است که آدمی را از هر گونه گناه فردی و اجتماعی مصون می‌دارد.
همانگونه که امیر مؤمنان علی (ع) می‌فرماید: من کرمت علیه نفسه لم یهنها بالمعصیه.
آن کس که بزرگی و کرامت نفس خود را باور دارد هرگز با پلیدی گناه، پست ومدهوش نمی‌کند. (همان منبع ج 3 ص 316)
البته دراین آیه وآیات دیگر براین مهم توجه و تاکید شده است که مومنان به حکم تقوای الهی از هر گونه رفتارهای ضد اخلاقی و عقلانی که هنجارها و ارزش‌های سیاسی بشریت را تضعیف می‌کند یا از میان بر می‌دارد باید پرهیز کنند؛ بنابراین خطوط قرمزها و محدودیت‌هایی را برای این مقابله به مثل در همهٔ حوزه هاازجمله جنگ نرم معین کرده است که مومنان نمی‌توانند از آن مرزها گذر کنند وهمانند دشمنان خدا ودین، عمل نمایند. یکی از روش های جنگ نرم، بازی باارزش های جامعه با ایمان و ارتداد نسبت به آن است. برخی از دشمنان، کافران ومنافقان، با بهره گیری از این شیوه می‌کوشند تا تردید و دودلی را در جامعه بیفکنند. از این رو گاه با ابزار ایمان و همدلی و همراهی ظاهری با مسئولان ومردم و سپس اظهار کفر و بی‌ایمانی نسبت به آن می‌کوشند تا مردم را دچارتردید نسبت به آموزه‌ها، ارزش‌ها و باورهای خود کنند.
بازی با ایمان از طریق ارتداد از مهم‌ترین روش هایی است که دشمنان برای تخریب روحیه مؤمنان از آن بهره می‌گیرند. در جهان امروز نیز این شیوه بارهااز سوی دشمنان مورد استفاده قرار گرفته است. دشمنان حتی کوشیدند تا برای تأثیر گذاری بیشتر، مدت زمانی را در ظاهر ایمانی به سر برند و سپس با نفوذ درلایه های اجتماعی و وجیه الملة شدن، توانستند با بازگشت و ارتداد خود ضربه های استواری به ایمان اشخاص سست ایمان وارد آورند.
نقش ایمان در تأمین امنیت اجتماعی
بدون شک امنیت اجتماعی، در تمامی جوامع بشری همواره از سوی کسانی تهدید شده و مختل گردیده است که شخصیت فردی آنها بنابه علل گوناگون از جمله جنگ نرم دستخوش تغییر گردیده و در نتیجه کرامت نفس خود را از دست داده‌اند. چنین افرادی دیگر عزت و کرامتی برای خود و جامعه قائل نبوده و از دست زدن به انواع و اقسام بزهکاری‌ها و جرم و جنایت اجتماعی ابایی نداشته و به همین دلیل جامعه نیز از شر آنها ابمن نخواهد بود. همچنین که در سخن حکیمانه ای که ازپیشوای دهم شیعیان امام هادی علیه السلام نقل شده، می‌خوانیم: «من هانت علیه نفسه فلا تأمن شره». (کسی که خود را خوار و خفیف می داندو در باطن، احساس پستی و حقارت می‌کند از شر او ایمن مباش. الحدیث. مرتضی فرید. روایت ترتیبی. ج 2 ص 373)
و اما نقطه مقابل این مسئله یعنی «ذلت نفس»، «کرامت نفس و احساس عزت نمودن» است که آدمی را از هر گونه گناه فردی و اجتماعی مصون می‌دارد.
همانگونه که امیر مؤمنان علی (ع) می‌فرماید: من کرمت علیه نفسه لم یهنها بالمعصیه.
آن کس که بزرگی و کرامت نفس خود را باور دارد هرگز با پلیدی گناه، پست ومدهوش نمی‌کند. (همان منبع ج 3 ص 316)
